Gent
– voor Mustafa Stitou –
Je stem droeg voor
als uit de koran
beschreef hoe je vader
uit zijn kist herrees
en met je liep,
hoe hij je zijn gewicht
bespaarde
Zonder toonverschil las je voor
uit varkensroze ansichten en
ogenschijnlijk onaangedaan
je lange zware gedicht
Vrouwen, veertig en vijftig en
minder ook: amandelcake uit een reusachtig
grote koektrommel verdween in kelen
rondom een brede lange tafel,
waar overheen een kleed met strepen
Je verschoof je stoel,
verschoof het kleed en ook de tafel had aan de randen
strepen, witte; je elleboog trachtte die te bedekken maar
te laat, het moment van lijden en lezen over lijden
verwerd in één klap tot poëzie aan een pingpongtafel